İslam Düşünce Tarihinde Hanbeli Bir Sufi_{Ebu Mansur El-İsfahani}

İslâm tarihinde ilk asırlarda ortaya çıkan dînî zümrelerden biri de sûfîlerdir. Onların duygu, düşünce ve tecrübelerinden hareketle bir ilim olarak tasavvuf ortaya çıkmış ve İslâm düşüncesinin ana unsurlarından birini teşkil etmiştir. Tasavvuf, İslâm dünyasındaki muhtelif ilim ve kültür havzalarında görülmekle birlikte bazı şehirlerde daha fazla etkinlik kazanmıştır. Bunlardan biri de İsfahân'dır. İsfahân erken dönemlerden itibaren başta hadis olmak üzere fıkıh, kelâm, tasavvuf, felsefe, tarih, edebiyat gibi pekçok ilim ve sanatta sayısız ilim adamı, edîb, şâir ve hakîm yetiştirmiştir. Bunlardan biri de Ebû Mansûr Maʿmer b. Ahmed b. Muhammed b. Ziyâd el-İsfahânî'dir.
Ebû Mansûr, İsfahân'da yaşamış Hanbelî âlim ve sûfîlerden biridir. Hanbeliyye mezhebi bilgi kaynağı olarak nakli esas alırken, tasavvuf keşf ve ilhâmı benimsemiştir. Bu yönüyle aralarında ayrılık hatta çatışmalardan bahsedilebilir. Ebû Mansûr el-İsfahânî'nin hem Hanbelî hem de sûfî/mutasavvıf oluşu ilgi çekicidir. Bu çalışmada Hanbelî bir sûfî olan Ebû Mansûr el-İsfahânî'nin hayatı, eserleri ve görüşleri ele alınacaktır.