Açıklama
Günümüzde Şiîlik denildiği vakit ilk akla gelen mezhep olan İmâmiyye Şîası, İslâm dünyasında Ehl-i sünnet’ten sonra en büyük grubu oluşturmaktadır. İmâmiyye Şîası’nı diğer fırkalardan ayıran ve mezhebin de temel dayanağını oluşturan en önemli özellik ise şüphesiz imâmet meselesidir. İmâmiyye Şîası, bu ana temele bağlı olarak birçok meselede farklı yaklaşımlar ortaya koymuştur. Onlardan birisi de kırâat konusudur. İmâmiyye Şîası’nın kıraatler konusunda Ehl-i sünnet’ten farklı bir yaklaşıma sahip olduğu bir gerçektir. Bu yaklaşım farklılığı daha çok kırâatlerde mütevatirlik ve ahruf-i seb’a meselesinde ortaya çıkmaktadır. Bununla birlikte yaygın yahut sahabeye nispet edilen kimi kırâatlerin İmâmiyye Şîası’nın görüşleri doğrultusunda yorumlanması da önemli bir başlık oluşturmaktadır.
Bu kitapta klasik dönem İmâmiyye Şîası’nın en önemli temsilcileri sayılan Ebû Ca’fer et-Tûsî’nin (ö. 460/1067) et-Tibyan fî Tefsîri’l-Kur’an adlı eseri ile, Ebû Alî Hasan et-Tabersî’nin (ö. 548/1153) Mecma’u’l-Beyân fî Tefsîri’l-Kur’an adlı eserlerinden hareketle ilgili müelliflerin kıraat tasavvurları irdelenmiştir. Bu inceleme çerçevesinde genel hatlarıyla İmâmiye Şiası’nın kırâatlerle ilgili yaklaşımlarına da yer verilmiş, böylelikle İmâmiyye’nin kırâatler konusunda homojen bir yapıya sahip olup olmadığı tespit edilmeye çalışılmıştır. Genelde İmâmiyye özelde Tûsî ve Tabersî’nin birçok meselede Ehl-i sünnet kaynaklarına atıfta bulunmaları sebebiyle çalışmamızda Sünnî literatürdeki bilgilere de başvurulmuş, ele alınan konular mukayeseli bir şekilde işlenmiştir.SÜLEYMAN YILDIZ,9786257992978süleyman yıldız
